Pachucki Leon (1872–1932), generał brygady WP. Ur. 11 IV w Suwałkach, był synem Antoniego i Stefanii z domu Borms. W r. 1889 wstąpił do wojska rosyjskiego i służył w 18 p. strzelców jako wolontariusz. Po ukończeniu w r. 1892 Oficerskiej Szkoły Piechoty w Wilnie był adiutantem 1 batalionu, a następnie dowódcą 5 komp. w 18 p. strzelców. W r. 1894 został mianowany podporucznikiem, a w r. 1899 porucznikiem. Brał udział w wojnie chińskiej w l. 1900–1 i rosyjsko-japońskiej w l. 1904–5. Do stopnia sztabskapitana awansował w r. 1902, a kapitana w r. 1906. W pierwszej wojnie światowej walczył na froncie niemieckim, gdzie był dwukrotnie ranny, potem na froncie bałkańskim. Na podpułkownika awansował w r. 1915, a w r. n. na pułkownika. W r. 1917 dowodził 4 samodzielnym batalionem, a następnie był komendantem bazy i wojsk rosyjskich w Salonikach.
W marcu 1918 wstąpił do Armii Polskiej we Francji i objął dowództwo 3 Pułku Strzelców Polskich. Pułkiem tym (późniejszym 45 Pułkiem Piechoty Strzelców Kresowych) dowodził w kraju w walkach o Małopolskę Wschodnią. W dn. 29 VI 1919 został zastępcą dowódcy piechoty dywizyjnej 1 Dyw. Strzelców Polskich pod dowództwem gen. Józefa Hallera (późniejszej 13 dyw. piechoty). Od 1 IX 1919 był dowódcą XXV brygady piechoty, która wchodziła w skład 13 dyw. piechoty. Brygadą tą dowodził w całym okresie wojny polsko-radzieckiej. Od 19 XII 1920 zastępczo dowodził 13 dyw. piechoty. Na stopień generała brygady awansował w kwietniu 1920 ze starszeństwem od 1 VI 1919. Trzymiesięczny kurs wyższych dowódców wojskowych ukończył w maju 1921. We wrześniu t. r. mianowano go zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi. W dn. 1 II 1924 został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego, skąd 15 IV 1925 przeszedł na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu nr IX w Brześciu nad Bugiem. Przeniesiony w stan spoczynku 30 IV 1927, zamieszkał w Łodzi. Józef Piłsudski w swoich opiniach z r. 1922 o generałach ocenił go negatywnie. Wraz z Juliuszem Manżettem ogłosił broszurę pt. Emeryci wojskowi, ich prawa i obowiązki (Ł. 1928). P. zmarł 10 X 1932 w Łodzi. Był odznaczony m. in. Orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych (4 razy), Orderem Francuskiej Legii Honorowej 4 kl.
W małżeństwie z Cezarią Misiewicz P. miał troje dzieci: Janinę (ur. 1899), Helenę (ur. 1903) i Witolda (ur. 1907).
Enc. Wojsk., VI; Kryska-Karski T., Żurakowski S., Generałowie Polski niepodległej, Londyn 1976; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928; – Dąbrowski J., Zarys historii wojennej 45-go Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, W. 1928 s. 8; – Cieplewicz M., Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego, „Wojsk. Przegl. Hist.” 1966 nr 1 s. 334; – CAW: Akta personalne P-7558.
Mieczysław Cieplewicz